Oral มือนั้นสีขาว "หลับ"

มือนั้นสีขาว “หลับ”

มือนั้นสีขาวนั้นเป็นหนังสือเรื่องสั้นที่ได้รับรางวัลซีไรต์ประจำปี พ.ศ. 2535 เขียนโดย ศักดิ์สิริ มีสมสืบ

เกร่นนํา

·         หลับ แต่งด้วยกลอน 4 โดยแต่ละวรรคจะมี 4 คำ

·         Techniques- ใช้คำพูดแบบธรรมชาติในการเล่าเรื่อง

ยกตัวอย่าง

เสียงตะโกนเดินหน้า
       เสียงด่าเดินหน้า
       คนนั่งแกล้งฟุบ
       คนยืนโยนย้าย
       คนจะลงป้ายหน้า
       รถบ้าไม่ยอมจอด

เป็นน้ำเสียงที่เป็นกันเองและเป็นธรรมชาติเหมือนกับการพูดจาแบบปกติของคนทั่วไป ไม่ใช่แบบหนังสือกลอน 4 ทั่วๆไปที่ใช้คำครวบ

·          เป็นการเล่าเรื่องที่ใช้คําพูดแบบประชดประชัน เพื่อเสียดสีสังคม

ยกตัวอย่าง

ท้องแก่แย่เปรียบ
       ท้องเรียบนั่งจอง
       คนแก่เหลือบมอง
       คนหนุ่มแกล้งเมิน

เป็นการพูดแบบสลักภาพลักระหว่างตัวละครที่มีภาพลักแตกต่างกันเพื่อแสดงให้เห็นถึงความขัดแย้ในเรื่องของผู้คนในสังคมเมือง

·          Theme- สะท้อนสังคมของคนไทยในปัจุบัน โดยมีรถเมล์เป็นสถานที่ที่แสดงถึงปัญหาสังคม ที่มีแต่ความเห็นแก่ตัวและการเอาตัวรอดเพื่อตัวเอง

·          นักเขียนใช้ First Person ในการเล่าเรื่อง,

·         ใช้การเล่าเรื่องจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในขณะที่อยู่บนรถเมล์

เรื่องราวที่อธิบายถึงสังคมของคนในยุคปัจุบันที่มัวหมองอย่างประชดประชันผ่านสายตาของตัวละครหลักที่มองเห็นจากบนรถเมล์ ถึงปัญหาที่เกิดขึ้น แต่แม้ว่าจะเห็นว่าสังคมนั้นเป็นยังไง ตัวเอกที่รับรู้ทุกเหตุการบนรถเมล์ ก็เลือกที่จะทำตามสังคมนั้นอย่างคนส่วนมาก 

เมื่อเหตุการอย่างเดียวกันเกิดขึ้นกับงตัวเอง (ตอนที่พระขึ้นมาบนรถเมล์แทนที่เขาจะลุกขึ้นให้พระนั้ง ทำในสิ่งที่แตกต่างจากคนอื่น แต่เขาแกล้งหลับ)

สังคมของการเอาตัวรอดที่ทําให้เห็นถึงความเห็นแก่ตัว โดยไม่คิดที่จะเห็นใจคนอื่น เป็นการเอาตัวรอดที่กลายเป็นเรื่องปกติในสังคมปัจจุบัน ไม่ว่าจะ วัยรุ่นหรือคนหนุ่ม คนสาว ก็ไม่มีความเอื่อเฟื้อเผื่อแผ่แก่ คนชรา เด็กเล็ก พระ หรือ หญิงตั้งครรภ์ ไม่ว่าจะใครที่เราควรจะเห็นใจหรือความเป็นสุภาพบุรุษแก่เพศที่อ่อนแอกว่า ซึ่งทําให้เห็นถึงสังคมที่มีแต่การแก่งแย่ชิงดีโดยที่มีตัวเองเป็นตัวตั้ง

(บนรถเมล์มีป้ายให้รุกให้คนแก่ คนท้อง เด็กและพระ)